Deze week was op het journaal te horen dat het een jaar geleden was dat de eerste Nederlandse coronapatiënt een feit was. Normaal zijn dit jubilea enz. reden voor een feestje. Dit soort gelegenheid is dit zeker niet. Er valt ook niets te vieren; er kan niets! we worden geacht om onze verantwoordelijkheid te nemen en door ons gedrag deze vervelende virus zo goed en zo snel mogelijk onder controle te krijgen.
Inmiddels werken we ook zo’n jaartje thuis, tenminste als dat kan. Er zijn ook beroepen die echt niet thuis kunnen werken; de zogenaamde cruciale beroepen. Zo ook wij als opbouwwerker! Zo merken we steeds vaker dat jongere schreeuwen om begeleiding. Ze zijn het zat om thuis te zitten, sommigen lopen tegen de muur van Fifa, Fortnite, Minecraft en noem het maar op. Sociaal contact verloopt alleen maar via de headsets.
Ook veel senioren, kwetsbare groep, zijn bang en komen het huis niet meer uit. De boodschappen worden thuisgebracht en als ze al ergens naar toe moeten, dan zijn ze blij dat er iemand even kan rijden. Vaak het enige kontakt met de buitenwereld.
Als opbouwwerker, maak je dit week in en week uit mee. De agenda raakt barstensvol. Alles voor de goede zaak. Het komt allemaal goed, maar hoelang duurt het nog voordat we allemaal weer, veilig sociaal en ongedwongen gezelligheid mogen beleven?
Het heeft een tijdje geduurd dat ik nieuws heb kunnen delen. Reden hiervoor was dat ik, naast mijn normale opdrachten, ook bezig was met het opzetten van een studentenklusjes organisatie t.b.v. de gemeenschap waar ik woon. (Lingewaard)
Uit de hoedanigheid van coordinator samenlevingsopbouw liep ik vorig jaar op tegen het fenomeen, studentenklusjes. Aanleiding was een oudere mevrouw die haar tuin regelmatig onderhouden wilde hebben. Na wat gezocht te hebben bij vrijwilligers stuitte ik naast commerciele aanbieders op het aanbod van studenten. De commerciele aanbieders vielen qua prijsstelling snel af. De tweede optie was studenten die tegen een minimum loon de klus zouden klaren. Geen hogere wiskunde, geen tuinaanleg, geen specialistisch werk, maar armen uit de mouwen. De koppeling was succesvol.
studentenklusjes verbindt vraag en aanbod in de regio
Dit bracht me op de gedachte om zo’n goed lopend initiatief ook in mijn woonomgeving op te zetten. Jongere kunnen op een tijdstip dat het hen en de opdrachtgever past een klusje klaren. Dit varieert van tuinonderhoud, ondersteuning computer, televisie, maar ook strijken, wassen, of zelfs gezelschap.
Naast klussen ben ik nu ook naarstig op zoek naar studenten, leerlingen van 15 t/m 23 jaar die klusjes in de buurt willen doen. In principe is dit in de gemeente Lingewaard, maar er zijn ook al aanvragen in Nijmegen.
Voor aanmelding en informatie mail naar lingewaard@studentenklusjes.nl. Ook kun je kijken bij www.studentenklusjes.nl
Voor de eerste keer heb ik de Nijmeegse Vierdaagse volbracht. Het speciale ervan is niet dat dit de 100e editie betrof, maar dat ik dit met mijn dochter van 15 heb mogen meemaken. Geweldig is dat!! 4 dagen hebben we met elkaar lief en leed gedeeld. We hebben genoten, maar hebben ook afgezien. De eerste 2 dagen waren super warm, de laatste daarentegen; zeiknat. Trots heb ik mogen constateren wat doorzetten is, om gezamenlijk het doel te behalen is. : Nijmegen.
De eerste 10 km van de 160 zitten erop
Vanuit jarenlange ervaring met jongeren heb ik in het verleden veel energie gestoken in faciliteren ten behoeve van jongeren. Jongeren deden over het algemeen wel mee want ze hadden er een belang bij. Ik doel hierbij aan het organiseren van activiteiten voor jongeren in jongerencentra en het realiseren van formele rondhangplekken. Jongeren kregen hierdoor wel een podium, waardoor zij gezien werden door leeftijdsgenoten, maar wat zijn ze er zelf mee opgeschoten? Achter de schermen had ik de contracten met bands, gemeenten enz. afgesloten, ik had de veiligheid geregeld, de drank enz. Jongeren hielpen mee en ik schoof ze naar voren om waarderingen te ontvangen. Gemakkelijk podium dus.
Meer waardering heb ik gekregen voor jongeren, die zonder begeleiding iets doen voor anderen. Die weten wat afzien is. Die weten dat wekelijks een rolstoel duwen voor een zieke oma niet altijd even makkelijk is. Die een actie op touw zetten t.b.v. een terminaal leeftijdsgenoot. Daar heb ik meer dan diep respect voor. Voor deze jongeren wil ik me inzetten! Ik wil voor hen een podium bouwen! Op deze jongeren zitten we als maatschappij op te wachten. Deze kanjers mogen gezien worden. Hierbij past dan ook geen valse bescheidenheid.
Als een kind net geboren is, kan het nog niet zo heel veel. Het kan aangeven dat er iets is (honger, pijn, verveeld enz.) En het kan hiermee zorgen dat zijn kleine wereld hierdoor in beweging komt.
In de loop van de tijd zal ook deze kleine man in beweging gaan komen. Naast kruipen en op allerlei manieren zichzelf vooruit slepen zullen weldra de eerste stapjes gezet worden. In eerste instantie zal die nog aan de hand zijn van mama of papa, maar al snel zullen kinderen hun eigen weg vinden. Juist in die komende periode vindt bij kinderen de grootste motorieke ontwikkeling plaats. De manieren van bewegen, welke je jezelf vervolgens aanleert, kan verregaande invloed hebben op de totale lichamelijk, sociaal, emotionele en ook verstandelijke ontwikkeling van het kind.
Het gaat te ver om de eerste therapie-afspraken aan te prijzen, maar samen met anderen deelnemen aan peutergym of peuterdans is een geweldige grondlegger voor bijsturing in houding.
Peuters bewegen graag!
Niet strak aan het lijntje, maar gebruik makend van de levendige fantasie van kinderen. Een goede dansleraar, of dansclub of vereniging kan iedereen hierop goed adviseren.
Veel dorpen en wijken kennen hun eigen dansvereniging en/of balletverenigingen. Deze verenigingen worden steeds vaker begeleid door (jonge) professionals, die weten waarmee ze bezig zijn. Is dit er net niet in uw dorp of gemeenschap en u heeft hieraan behoefte dan moet dit te organiseren zijn! Ik wil best even met u meekijken.
Traditioneel vindt er tijdens de zomervakantie kindervakantieactiviteiten plaats. Deze activiteiten worden over het algemeen georganiseerd door vrijwilligers. In steden en in dorpen zijn vrijwilligers al dr
uk doende om voor de basisschooljeugd een leuke kinderdorpweek, bouwdorp, huttendorp enz te organiseren. Overal heet het anders, maar veel kinderen kijken na zo’n week weer terug op een geslaagde onderbreking van de vakantie. Helaas komt het ook voor dat vrijwilligers het lastig vinden om zo’n traditie in ere te houden. Sommige activiteitenweken verdwijnen dan letterlijk uit het straatbeeld. De jeugd is hierdoor de dupe. Ffietsanders heeft in het verleden al enkele malen medewerking verleend in de organisatie van enkele kinderdorpen. Zelfs heeft zij, in samenwerking met enkele goedbedoelende ouders, een gestrande speelweek, uit het slop getrokken. Met name is er ook voor de lokale verankering zorggedragen, waardoor de activiteit nog steeds plaats vindt.