Het heeft een tijdje geduurd dat ik nieuws heb kunnen delen. Reden hiervoor was dat ik, naast mijn normale opdrachten, ook bezig was met het opzetten van een studentenklusjes organisatie t.b.v. de gemeenschap waar ik woon. (Lingewaard)
Uit de hoedanigheid van coordinator samenlevingsopbouw liep ik vorig jaar op tegen het fenomeen, studentenklusjes. Aanleiding was een oudere mevrouw die haar tuin regelmatig onderhouden wilde hebben. Na wat gezocht te hebben bij vrijwilligers stuitte ik naast commerciele aanbieders op het aanbod van studenten. De commerciele aanbieders vielen qua prijsstelling snel af. De tweede optie was studenten die tegen een minimum loon de klus zouden klaren. Geen hogere wiskunde, geen tuinaanleg, geen specialistisch werk, maar armen uit de mouwen. De koppeling was succesvol.
studentenklusjes verbindt vraag en aanbod in de regio
Dit bracht me op de gedachte om zo’n goed lopend initiatief ook in mijn woonomgeving op te zetten. Jongere kunnen op een tijdstip dat het hen en de opdrachtgever past een klusje klaren. Dit varieert van tuinonderhoud, ondersteuning computer, televisie, maar ook strijken, wassen, of zelfs gezelschap.
Naast klussen ben ik nu ook naarstig op zoek naar studenten, leerlingen van 15 t/m 23 jaar die klusjes in de buurt willen doen. In principe is dit in de gemeente Lingewaard, maar er zijn ook al aanvragen in Nijmegen.
Voor aanmelding en informatie mail naar lingewaard@studentenklusjes.nl. Ook kun je kijken bij www.studentenklusjes.nl
Iedere ochtend sta ik vroeg op om aan mijn dagelijks ritueel te beginnen. Standaard is dit: koffie zetten, brood smeren en me achter de tafel instaleren met de krant. Als ik mijn boterhammen op hebt, en de eerste berichtgevingen heb gelezen zet ik mijn ochtend voort door de tv aan te zetten en mijn kroos weg te werken voor de nieuwe schooldag.
Iedere dag word ik vervolgens overspoeld met de file-berichtgevingen. Niet alleen richting westen, maar ook naar het oosten. Inmiddels zijn er ook wegen die vollopen richting het zuiden of zelfs naar het noorden.
Files kunnen voorkomen worden, door dichtbij huis te werken
Als buurtverbinder, ben ik ervan overtuigd dat er veel werktalenten inzetbaar zijn voor de regio. De vraag is waar is het werk, en waar zijn dan de werknemers. Het antwoord moet worden gezocht in de buurt. Om dit zichtbaar te maken moet je vraag en aanbod een podium gunnen. Juist in de buurt zijn podia zat waar vraag en aanbod bij elkaar kunnen worden gebracht.
Ik weet zeker dat er veel werknemers maatschappelijk betrokken zijn bij hun omgeving. Niet alleen vanwege terechte betrokkenheid, maar ook om (reis-)kosten uit te sparen. Gemeenschapshuizen, kultuurhuzen, enz. willen ook graag hun podia voor de wijk, dorp en regio beschikbaar stellen.
E.e.a. dus een pleidooi voor een banenmarkt, waarbij workshops, cv-checks ,maar bovenal maatschappelijk betrokken ondernemers en werkzoekers aan elkaar te verbinden. Als dorpsondersteuner/ leefbaarheidsontwikkelaar wil ik een bijdrage leveren om een deel van de fileproblematiek oplossen door werkaanbod en werkvraag dicht bij huis te organiseren. Wie durft?
Dat ouderenwerkers aandacht hebben voor ouderen lijkt een vanzelfsprekendheid. Dit behoeft wel enig uitleg.
Iedereen weet dat ouder worden over het algemeen gepaard gaat met bepaalde beperkingen. Bij de ene is dit meer, bij de ander gelukkig minder. Gelukkig zijn er veel instanties die een ouder wordend iemand kan ondersteunen bij zorgvragen. Hier is niets mis mee. Ieder zichzelf respecterend persoon schakelt pas hulp in als hij/zij dit echt nodig heeft. Er zijn mensen voldoende die pas op latere leeftijd hulp van een arts inschakelen. Hij op zijn beurt schakelt daar waar nodig andere hulpverleners in. Vaak is dit een doorverwijzing naar een specialist of een therapeut. Voor het gemak noemen dit opschalen.
Maar.. wordt er ook daadwerkelijk afgeschaald? Schakelt een arts of iemand die zorg verleent ook mensen in die gewoon ondersteuning bieden in plaats van hulp. Veel ouderen hebben niet zo zeer behoefte aan het verwisselen van een pleister, een nieuwe medicijn of een andere therapie maar zijn op zoek naar echte aandacht.
(vrijwillige) ouderenwerk ondersteunt
Een sociaal werker die gespecialiseerd is in ouderen snapt hoe groot de impact is van levensloopgebeurtenissen (ziekte, partnerverlies enz.) Snapt ook dat bepaalde competenties van ouderen afnemen maar kent daarnaast ook compensatiemogelijkheden. Hij kan het netwerk van de ouder wordende mens uitbreiden; kortom het stimuleren van eigen krachten en hierdoor een deel van het zelfvertrouwen herstellen. Een ouderenwerker heeft daarom eerst aandacht voor de ouder wordende persoon, en pas in tweede instantie voor belemmerende zaken die bij het ouder worden horen.
Vandaag organiseert de MO-groep (ondersteuningsorganisatie voor sociaal professionals) een bijeenkomst voor leden om over deze positie te praten
Op 1 mei wordt in vele landen in Europa de dag van de Arbeid gevierd. De oorsprong van deze dag ligt bij de invoering van de achturige werkdag. In bijna alle landen is dit een officiële feestdag; In België wordt deze dag dan ook Feest van de Arbeid genoemd. In Nederland merken we er niet zo heel erg veel van, behoudens de vele Duitsers die bij mooi weer ons land doorkruisen richting het Westen. Daar genieten zij, zeker bij mooi weer, van de geneugten die ons het strand biedt.
Is het vieren van deze dag nog wel gerechtvaardigd? De economie draait op volle toeren; de detailhandel beperkt zich niet meer tot 17.00 uur en tussen de middag is er haast geen enkele winkel meer gesloten voor de middagpauze. De economie is een continu bedrijf. Financiële middelen om deze economie draaiende te houden zijn er nog wel, maar er zijn in het recente verleden aardige grepen gedaan in de staatskas. Deze staatskas vulde juist de tekorten aan voor diegene die moeilijk zelf voldoende inkomsten kon verwerven. Als je ziek werd, was er een potje, als je ouder werd ook of als je geen werk kon vinden dan waren er altijd voorzieningen waar je een beroep op kon doen.
Zoals gezegd; de staatskas zit allang niet meer zo vol en de overheid ziet zich gedwongen om wat terug te trekken. Er wordt een steeds groter beroep gedaan op de burger. Als buurman, dorpsgenoot, mantelzorger enz. kan iedereen toch wel een steentje bijdrage om het voor dorpsgenoten leefbaarder te maken. Naast werk, of bedrijf is er nog tijd zat over om een handje uit te steken. Zo is het maar de vraag of het feest van de 8-urige werkdag nog wel gevierd kan worden. Voor mensen die echt is voor leefbaarheid doen regeert niet de klok, maar het inzicht dat wat nodig is, ook tijdens feestdagen.
ffietsanders werkt wanneer het moet