Dit keer niet over een trend of ontwikkeling; nee, dit keer gaat dit stukje over eigen ontwikkeling. Sinds 1985 ben ik afgestudeerd als Kultureel Werker in Baarn. Vanaf die tijd heb ik het geleerde al die tijd in de praktijk gebracht. Eerst als jeugd- en jongerenwerker, vervolgens via management functies, lekker terug met de benen in de klei: Opbouwwerk!!!
Een goed rekenaar rekent inmiddels 36 jaar ervaring. En natuurlijk heb ik wel deelgenomen aan diverse cursussen, workshops en leergangen. Maar te hap snap, als je het mij vraagt.
Daarom heb ik me nu ingeschreven in het registerplein om me niet te laten leiden door de waan van de dag, maar mezelf verder te ontwikkelen in diverse competenties die mijn werk nog beter maken. Het is altijd fijn dat de jaargesprekken goed zijn, maar beter is om er voor jezelf nog meer uit te halen. Dus… terug naar school.
Nog een dikke maand te gaan en de trek naar de stembus kan weer gedaan worden. Op 21 maart kan er in 335 gemeenten gekozen worden wie de lokale gemeenschap in de raad mag vertegenwoordigen. De lijstjes zijn compleet; wie is er lijsttrekker en welke lokale prominenten zijn er gevonden om lijstduwer te zijn. Dit alles om een paar zetels in de gemeenteraad.
De grove contouren van de partijprogramma’s zijn helder, toch zijn er nog lokale partijen die de burger raadplegen naar speerpunten. Zo ook in de gemeente Lingewaard. Zelf ben ik ook naar zo’n bijeenkomst geweest en heb daar mijn inbreng geleverd.
Potentiele nieuwe raadsleden komen speerpunten ophalen
Conclusie van deze avond is dat er voor betreffende kleine kern van belang is dat:
- er gebouwd gaat worden naar behoefte. Probeer jongeren te binden aan de kern (leefbaarheid) en zorg voor de ouderen (patio-woningen)
- neem jeugd tussen de 12 en 18 jaar serieus, betrek ze erbij en zet in daar waar ze goed in zijn. (geef goede begeleiding)
- gebruik efficiënter het maatschappelijk vastgoed
- zorg ervoor dat verenigingen elkaar makkelijker weten te vinden en maak gebruik van elkaars voorzieningen.
Het lijstje was veel langer, maar o.a op basis van expertise van ffietsanders, zijn bovenstaande punten in het programma opgenomen.
Het eerste jaar dat de gemeenten hebben mogen stoeien met transities, transformaties is bijna voorbij. Keukentafelgesprekken zijn gevoerd, passend aanbod is geleverd en met name zijn er antwoorden gegeven op de vragen als: … en wat kunt u zelf nog, kan u zoon/dochter nog iets voor u betekenen en wat doet de buurt?
Op de laatste vragen zijn altijd wel antwoorden te geven, maar wat als u zelf nog nooit iets gevraagd hebt. Wie leert u dan de juiste vragen te stellen aan de juiste personen?
In den lande zijn er met wisselend succes, wijkteams georganiseerd. Daarnaast zijn er ook voor vele dorpen vrijwilligers opgestaan die zich als dorpsondersteuners het lot aantrekken voor diegene die net niet de juiste verbinding kan maken; de juiste vragen weet te stellen enz. Helaas ken ik nog teveel, met name kleinere dorpen, die nog geen gezicht, aanspreekpunt, hebben aan wie ze zulke vragen kunnen stellen. Vaak is de mogelijkheid wel op papier georganiseerd door sociale wijkwerkers in te zetten. Deze zijn veelal verbonden aan brede welzijnsorganisaties. Hoewel daar niets mis mee is, heeft juist die hulpbehoevende uit dat kleine specifieke dorpje die ook nog eens woonachtig is op een ver afgelegen onverharde weg daar weinig aan. Die organisatie is voor deze persoon onbekend, spreekt over het algemeen het plaatselijke dialect niet en weet minder van de lokale gewoontes en tradities. Een vrijwilliger, die het dorp kent, zou een oplossing kunnen zijn om er eens te gaan buurten.
Vrijwilliger onderweg naar die ene mevrouw aan het einde van het pad
Mijn hoop voor 2016 is dat elk dorp, hoe klein dan ook, een persoon heeft dit toegankelijk is, weet hoe de sociale kaart van de omgeving in elkaar steekt en betrokken is bij de gemeenschap. Ff iets anders komt graag naar u toe om, voor een beperkte tijd;
– een dorpscontactpersoon te zoeken, op te leiden en deze te borgen binnen een bestaande professionele organisatie
Als een kind net geboren is, kan het nog niet zo heel veel. Het kan aangeven dat er iets is (honger, pijn, verveeld enz.) En het kan hiermee zorgen dat zijn kleine wereld hierdoor in beweging komt.
In de loop van de tijd zal ook deze kleine man in beweging gaan komen. Naast kruipen en op allerlei manieren zichzelf vooruit slepen zullen weldra de eerste stapjes gezet worden. In eerste instantie zal die nog aan de hand zijn van mama of papa, maar al snel zullen kinderen hun eigen weg vinden. Juist in die komende periode vindt bij kinderen de grootste motorieke ontwikkeling plaats. De manieren van bewegen, welke je jezelf vervolgens aanleert, kan verregaande invloed hebben op de totale lichamelijk, sociaal, emotionele en ook verstandelijke ontwikkeling van het kind.
Het gaat te ver om de eerste therapie-afspraken aan te prijzen, maar samen met anderen deelnemen aan peutergym of peuterdans is een geweldige grondlegger voor bijsturing in houding.
Peuters bewegen graag!
Niet strak aan het lijntje, maar gebruik makend van de levendige fantasie van kinderen. Een goede dansleraar, of dansclub of vereniging kan iedereen hierop goed adviseren.
Veel dorpen en wijken kennen hun eigen dansvereniging en/of balletverenigingen. Deze verenigingen worden steeds vaker begeleid door (jonge) professionals, die weten waarmee ze bezig zijn. Is dit er net niet in uw dorp of gemeenschap en u heeft hieraan behoefte dan moet dit te organiseren zijn! Ik wil best even met u meekijken.
Op een enkele huishouden na, zullen de meesten regelmatig het zogenaamde huishoudboekje eens nakijken. Hoe staan we er voor, wat moet minder en waar kan wat lijden? Gezinsbudgetten worden tegen het licht gehouden. Op een wat groter niveau, de gemeentelijke overheden, gebeurt dit eigenlijk precies hetzelfde. Zo rond deze tijd zal voorzichtig de balans worden gemaakt, om vervolgens in het najaar de budgetten van 2016 vast te stellen.
Welk budget trekken we volgen jaar uit voor zorg en welzijn
Voorzichtig is er in Nederland weer wat vertrouwen in de economie. Er kan weer wat. Ook met ons gemeenschapsgeld. Toch zullen de gemeentes voor de komende jaren voorzichtigheid betrachten. Er zijn sinds januari 2015, en dat is nog slechts 5 maanden geleden, van allerlei transities in beweging gezet. Van gemeentes wordt verwacht adequaat, efficiënt het geld uit te geven voor mensen die het nodig hebben. Gemeentes worden zelf ook gekort, dus ze kunnen dan ook haast niet anders dan pleiten voor meer prestaties voor dezelfde beloning of als het niet anders is: prestaties vanuit het verleden stabiliseren, maar tegen mindere beloning.
Om dit te bewerkstelligen zullen de organisaties en hiermee de mensen, zelf moeten bekijken hoe e.e.a. verbeterd kan worden, kunnen we eventuele verspillingen tegengaan en wat is onze toegevoegde waarde. Waar zit de burger op te wachten?
Als een organisatie het lef heeft om de processen te optimaliseren, de kwaliteit van de diensten te verhogen, de tevredenheid van de burger te verhogen en dus de kosten te verlagen is de organisatie onderscheidend en aantrekkelijk voor de potentiele opdrachtgever.