Sinds enkele jaren gedraagt de overheid zich steeds vaker als een regisseur. Daar wordt beleid ontwikkeld; voor de uitvoering wordt er gekeken naar de “onderdanen”. Zij mogen zich bewegen tussen de lijntjes die overheid heeft gesteld. Tijden van weleer dat iemand die moeilijk ter been was automatisch een scootmobiel kreeg of dat de kosten van huishoudelijke hulp door de overheid werd betaald liggen al lang achter ons.

Als er iemand, vaak plotseling, een beroep moet doen op een ondersteuning in welke vorm dan ook wordt er eerst gekeken wie er in de buurt van deze persoon wat kan doen. Vaak zijn de eerst aangewezenen de mantelzorgers. Dus mensen die niet gevraagd hebben om steeds meer zorg en hulp te leveren aan diegene waarmee ze tot voor kort nog een gelijkwaardiger band hadden. Je doet dit gewoon; immers je laat je ouders niet vallen en voor je kinderen wil je toch ook het beste. Niks is teveel.

Ondanks alle zorgen heb je ook je eigen ontspanning nodig. Daarvoor zijn, zeker in kleine plattelandsgemeenschappen, veel organisaties die je dit kunnen bieden. Denk aan de vele sportverenigingen, seniorenverenigingen, culturele en andere verenigingen die draaien op vrijwillige inzet. Zij doen dit allemaal belangeloos; Hun inzet is goud waard en niet te betalen. Maar wie zorgt er nu voor deze goedbedoelende vrijwilligers. Waar kunnen zij heen voor vragen waarop zij zo niet zo snel het antwoord hebben?  Welke vragen zoal: Hoe vind ik andere vrijwilligers, hoe behoudt ik ze voor mijn club, hoe houdt ik mijn club leefbaar met de toenemende vergrijzing, hoe hou ik mijn organisatie financieel gezond, welke andere verenigingen kampen met hetzelfde probleem? Enz.  Er zijn in de buurt vele welzijnsorganisaties die u verder kunnen helpen. Ook ffietsanders wil u in 2018 graag de weg wijzen.

SWL en Forte Welzijn zijn naast ffietsanders de welzijnspartners in de gemeenten Overbetuwe en Lingewaard