Niet alleen tijdens Burendag is het welzijnswerk zichtbaar in de wijk
In tijden van noodzakelijke, maar soms ook opgelegde, kanteling, tref je gelukkig in wijken en buurten actieve en zelfredzame burgers aan. Prima, zou je zeggen en chapeau voor diegene die daadwerkelijk de handen uit de mouwen steken. Moet de burger het dan echt zelf uitzoeken? Wat bijvoorbeeld als een goedbedoelde buur zich zorgen maakt over de buurman die hij al tijden niet meer heeft gezien? Kan hij daar zelf aan bellen? Is dit niet te bemoeizuchtig? Wie geeft deze goede buur de juiste tips en moet hij wel zelf aanbellen.
Professionals stoeien ook met deze vraag. Overal in den lande poppen sociale wijkteams op, met als doel om de burger te ondersteunen bij het oplossen van dit soort vragen. Dit leidt in elk geval tot het gegeven dat de hulp wat meer dichterbij komt en wat gewoner wordt. Vroeger was het toch ook al zo dat een buurvrouw die slecht te been was meegenomen werd naar de kerk of dat de tuin van een andere buur gewoon werd gemaaid zonder dat daar meteen geld tegenover stond. Het was gewoon en dat deed je, zonder dat dit meermalen gevraagd moest worden.
Naast actieve burgers, zal ook de zorg- en welzijnsprofessional zichtbaar en toegankelijk moeten zijn in de wijk. Om de juiste hulp te bieden zal hij ook de cultuur van de wijk en buurt moeten kennen. Elke dorp en wijk is anders; elke wijk en dorp kent ook andere mogelijkheden en kansen. Regelmatig contact in de buurt, met de benen in de klei levert de juiste professionaliteit in de wijken en buurten.
Uitgangspunt van alle inspanningen op het gebied van welzijn en zorg zal ten alle tijden zijn: zorgen dat de klant, burger, inwoner enz. het beter krijgt. In principe zijn genoemde individuen eigenlijk de opdrachtgevers aan zorg- en welzijnsaanbieders. Zeker met het gegeven dat het kabinet stimuleert om iedereen zo lang mogelijk in zijn eigen omgeving te laten wonen. Daarnaast wordt er ook gesproken dat dezelfde persoon ook zo lang mogelijk de regie moet blijven voeren over zijn eigen leven. Als iemand dit, door bepaalde omstandigheden niet meer kan, wordt de hoop gevestigd op de mantelzorger.
ffietsanders overlegt met lokale professionals. Resultaat: basis voor Kerngezond Valburg en Herveld/Andelst
Wat moeten dan de professionals die, een studie hebben gevolgd om mensen te helpen. Zij weten toch wat goed is voor de mens; dat hebben ze immers geleerd. Iedereen zal er aan moeten wennen. De kanteling van verzorgingsstaat naar participatiemaatschappij.
Luisteren naar de wensen en behoeften van de bewoners, op maat gesneden oplossingen en afstemmen. In dit afstemmen zit een taak van de diverse disciplines van welzijn en zorg. Geen dubbele dingen, geen 10 handen aan het bed, maar inzetten van formele en informele zorg. Ten gunste van de hulpvrager zijn dan overlegtafels geen overbodige luxe maar noodzakelijk.
Traditioneel vindt er tijdens de zomervakantie kindervakantieactiviteiten plaats. Deze activiteiten worden over het algemeen georganiseerd door vrijwilligers. In steden en in dorpen zijn vrijwilligers al dr
uk doende om voor de basisschooljeugd een leuke kinderdorpweek, bouwdorp, huttendorp enz te organiseren. Overal heet het anders, maar veel kinderen kijken na zo’n week weer terug op een geslaagde onderbreking van de vakantie. Helaas komt het ook voor dat vrijwilligers het lastig vinden om zo’n traditie in ere te houden. Sommige activiteitenweken verdwijnen dan letterlijk uit het straatbeeld. De jeugd is hierdoor de dupe. Ffietsanders heeft in het verleden al enkele malen medewerking verleend in de organisatie van enkele kinderdorpen. Zelfs heeft zij, in samenwerking met enkele goedbedoelende ouders, een gestrande speelweek, uit het slop getrokken. Met name is er ook voor de lokale verankering zorggedragen, waardoor de activiteit nog steeds plaats vindt.