De economie trekt weer wat aan. De banken zijn weer wat positiever. Er wordt weer voorzichtig geïnvesteerd. Ook de gewone man en vrouw kijken weer naar de extra’tjes. Helaas is dit nog niet voor iedereen weggelegd, maar over het algemeen zit er weer wat beweging in de gelden.
Mensen die nog werk hebben, hebben hard moeten vechten om werk te houden. Mensen die in wat minder gelukkige omstandigheden verkeerden hebben ook hard moeten werken om aan werk te komen. Soms is dit gelukt, soms (nog) niet. Hoe het ook allemaal zei: Ik kan inmiddels ook genieten van de momenten dat er niet of wat minder gepresteerd hoeft te worden. Hoe prettig is het om met je dochter 10 kilometer door Berg en Dal te lopen om alvast te oefenen voor de Vierdaagse van Nijmegen.
Het rustig kabbelen van de Linge brengt de nodige rust
En wat een rust kan het opleveren als je kunt genieten van een paar zwanen die over de Linge zichzelf stroomafwaarts laten afdrijven.
Morgen, overmorgen enz. gaan we weer. Gelukkig niet meer in stroomversnellingen, maar wel doelbewust en met de stroom mee.
Op 1 mei wordt in vele landen in Europa de dag van de Arbeid gevierd. De oorsprong van deze dag ligt bij de invoering van de achturige werkdag. In bijna alle landen is dit een officiële feestdag; In België wordt deze dag dan ook Feest van de Arbeid genoemd. In Nederland merken we er niet zo heel erg veel van, behoudens de vele Duitsers die bij mooi weer ons land doorkruisen richting het Westen. Daar genieten zij, zeker bij mooi weer, van de geneugten die ons het strand biedt.
Is het vieren van deze dag nog wel gerechtvaardigd? De economie draait op volle toeren; de detailhandel beperkt zich niet meer tot 17.00 uur en tussen de middag is er haast geen enkele winkel meer gesloten voor de middagpauze. De economie is een continu bedrijf. Financiële middelen om deze economie draaiende te houden zijn er nog wel, maar er zijn in het recente verleden aardige grepen gedaan in de staatskas. Deze staatskas vulde juist de tekorten aan voor diegene die moeilijk zelf voldoende inkomsten kon verwerven. Als je ziek werd, was er een potje, als je ouder werd ook of als je geen werk kon vinden dan waren er altijd voorzieningen waar je een beroep op kon doen.
Zoals gezegd; de staatskas zit allang niet meer zo vol en de overheid ziet zich gedwongen om wat terug te trekken. Er wordt een steeds groter beroep gedaan op de burger. Als buurman, dorpsgenoot, mantelzorger enz. kan iedereen toch wel een steentje bijdrage om het voor dorpsgenoten leefbaarder te maken. Naast werk, of bedrijf is er nog tijd zat over om een handje uit te steken. Zo is het maar de vraag of het feest van de 8-urige werkdag nog wel gevierd kan worden. Voor mensen die echt is voor leefbaarheid doen regeert niet de klok, maar het inzicht dat wat nodig is, ook tijdens feestdagen.
ffietsanders werkt wanneer het moet