Voor de eerste keer heb ik de Nijmeegse Vierdaagse volbracht. Het speciale ervan is niet dat dit de 100e editie betrof, maar dat ik dit met mijn dochter van 15 heb mogen meemaken. Geweldig is dat!! 4 dagen hebben we met elkaar lief en leed gedeeld. We hebben genoten, maar hebben ook afgezien. De eerste 2 dagen waren super warm, de laatste daarentegen; zeiknat. Trots heb ik mogen constateren wat doorzetten is, om gezamenlijk het doel te behalen is. : Nijmegen.

De eerste 10 km van de 160 zitten erop

Vanuit jarenlange ervaring met jongeren heb ik in het verleden veel energie gestoken in faciliteren ten behoeve van jongeren. Jongeren deden over het algemeen wel mee want ze hadden er een belang bij. Ik doel hierbij aan het organiseren van activiteiten voor jongeren in jongerencentra en het realiseren van formele rondhangplekken. Jongeren kregen hierdoor wel een podium, waardoor zij gezien werden door leeftijdsgenoten, maar wat zijn ze er zelf mee opgeschoten?  Achter de schermen had ik de contracten met bands, gemeenten enz. afgesloten, ik had de veiligheid geregeld, de drank enz. Jongeren hielpen mee en ik schoof ze naar voren om waarderingen te ontvangen. Gemakkelijk podium dus.

Meer waardering heb ik gekregen voor jongeren, die zonder begeleiding iets doen voor anderen. Die weten wat afzien is. Die weten dat wekelijks een rolstoel duwen voor een zieke oma niet altijd even makkelijk is. Die een actie op touw zetten t.b.v. een terminaal leeftijdsgenoot. Daar heb ik meer dan diep respect voor. Voor deze jongeren wil ik me inzetten! Ik wil voor hen een podium bouwen! Op deze jongeren zitten we als maatschappij op te wachten.  Deze kanjers mogen gezien worden.  Hierbij past dan ook geen valse bescheidenheid.