Op een doorsnee vrijdag, bijvoorbeeld 9 september 2016 hebben we ons getrakteerd op een vrije dag. Reden hiervoor was ffietsanders bestaat 11 jaar. Onder het mom van, gekker kunnen we het niet maken, vieren we geen standaard lustrum, maar dus gewoon ff iets anders; dus VRIJ.
In het openluchtmuseum te Arnhem hebben we genoten van de ambachten, streekproducten enzovoort wat het platteland allemaal te bieden heeft. Juist op dit soort momenten merk je dat mensen uit grote steden belangstelling hebben voor dat geen het platteland biedt. Mensen uit agrarische streken lopen rond met een blik van erkenning. Ik weet nog, toen enz.
- Veel sociale contacten werden er gelegd in de rij naar de koffie
Tijdens de koffie, of in de rij er naar toe, in de nostalgische boerderijen, aan de kraampjes, bij de oldtimers enz. worden ervaringen uitgewisseld, kennis overgedragen en op een speelse, ludieke manier ontstaan de leukste verbindingen. Onze vrije dag was geslaagd..
De overeenkomst met ffietsanders is dat, ook wij verbindingen maken met diverse, groepen, mensen om leefbaarheid te bevorderen. Bijvoorbeeld verbinden van studenten die voor ouderen een klus doen, allochtone burgers betrekken bij een gemeenschapshuis wat doorgaans door autochtone burgers wordt bestierd of het organiseren van verwendagen voor mantelzorgers om maar eens wat te noemen
Niet alleen tijdens Burendag is het welzijnswerk zichtbaar in de wijk
In tijden van noodzakelijke, maar soms ook opgelegde, kanteling, tref je gelukkig in wijken en buurten actieve en zelfredzame burgers aan. Prima, zou je zeggen en chapeau voor diegene die daadwerkelijk de handen uit de mouwen steken. Moet de burger het dan echt zelf uitzoeken? Wat bijvoorbeeld als een goedbedoelde buur zich zorgen maakt over de buurman die hij al tijden niet meer heeft gezien? Kan hij daar zelf aan bellen? Is dit niet te bemoeizuchtig? Wie geeft deze goede buur de juiste tips en moet hij wel zelf aanbellen.
Professionals stoeien ook met deze vraag. Overal in den lande poppen sociale wijkteams op, met als doel om de burger te ondersteunen bij het oplossen van dit soort vragen. Dit leidt in elk geval tot het gegeven dat de hulp wat meer dichterbij komt en wat gewoner wordt. Vroeger was het toch ook al zo dat een buurvrouw die slecht te been was meegenomen werd naar de kerk of dat de tuin van een andere buur gewoon werd gemaaid zonder dat daar meteen geld tegenover stond. Het was gewoon en dat deed je, zonder dat dit meermalen gevraagd moest worden.
Naast actieve burgers, zal ook de zorg- en welzijnsprofessional zichtbaar en toegankelijk moeten zijn in de wijk. Om de juiste hulp te bieden zal hij ook de cultuur van de wijk en buurt moeten kennen. Elke dorp en wijk is anders; elke wijk en dorp kent ook andere mogelijkheden en kansen. Regelmatig contact in de buurt, met de benen in de klei levert de juiste professionaliteit in de wijken en buurten.